Puppit Productions Firefox: W.I.P
Moderator: Café Mods
-
- Sabik
- Posts: 1580
- Joined: 17 Apr 2008 21:35
- Location: enkhuizen
Danku mensen
De nieuwe kont+bovenbenen zijn inmiddels een heel eind klaar, maar ik moet de heupjoints nog, en de hele zut glad schuren.
Ben ondertussen in een vlaag van daadkracht mijn atelier aan het opruimen (desalniettemin neem ik nog steeds commissies aan hoor :P).
Én ik heb een soort-van-tutorial gemaakt van hoe het nieuwe hoofdslot/ verwisselsysteem werkt.
Grotere versie hier: http://puppitproductions.deviantart.com ... -513467530
Met dank aan Enid-Art (Susan) die dit op haar beurt geloof ik weer van Mewiefish had.
De nieuwe kont+bovenbenen zijn inmiddels een heel eind klaar, maar ik moet de heupjoints nog, en de hele zut glad schuren.
Ben ondertussen in een vlaag van daadkracht mijn atelier aan het opruimen (desalniettemin neem ik nog steeds commissies aan hoor :P).
Én ik heb een soort-van-tutorial gemaakt van hoe het nieuwe hoofdslot/ verwisselsysteem werkt.
Grotere versie hier: http://puppitproductions.deviantart.com ... -513467530
Met dank aan Enid-Art (Susan) die dit op haar beurt geloof ik weer van Mewiefish had.
I am a teller or stories, and a weaver of dreams. I can dance, sing, and in the right weather I can stand on my head.
Ondanks dat de zonnigheid momenteel nou niet echt denderend is, beginnen de eerste resultaten van de UV-test zich aan te dienen.
Het anti-UV spulletje, Sun devil, lijkt inderdaad wel te helpen, maar niet zoveel als ik had gehoopt.
De Artificina hars is nu definitief afgekeurd: Behalve irritante flessen, een hoge prijs en een waardeloze houdbaarheid vergeelt het ook nog sneller dan enig andere hars. Met of zonder Sun Devil.
Wat betreft vergeling is Alumilite nog steeds de duidelijke winnaar... Maarrr de Sun Devil hélpt de Axson hars wel, en ik ben er nog steeds vrij dol op: Het is het langst houdbaar, het goedkoopst, en het voelt gewoon zo fijn aan als het hard is... De Alumilite voelt "plasticiger", hoewel ze ongeveer dezelfde hardheid hebben (Alumilite is zelfs íétsje harder).
Axson is ook een tikje transparant, wat wel erg mooi is. Maar ja, je moet natuurlijk niet na een paar jaar een vies bruingelige pop hebben in plaats van een witte...
Ik zou nog andere hars kunnen proberen, maar na bijna 2 jaar gieten betwijfel ik ten zeerste of er wel iets beters bestaat dan deze twee. Ze zijn allebei goed te kleuren, relatief bubbelloos en superdun (=goed detail).
Dus... De keus is nu als volgt:
Ga ik voor de dure hars, die minder prettig voelt, maar wel langer zijn kleur behoudt... Of ga ik voor de goedkope hars, die heel prettig voelt maar wel snel vergeelt?
De Dolliverse-Neva (Axson) die nu al enkele maanden in de schaduw op de schouw zit vertoont geen enkel teken van vergeling, maar de headcap die ik vorige zomer in de vensterbank heb gelegd is bijna lichtbruin. Terwijl z'n collega in Alumilite slechts off-white is geworden.
Dillemma dillemma
Nog een ander probleem dat straks om de hoek komt kijken: Drukgieten.
De Alumilite heeft een heel korte "pot life" (= de tijd tussen het eerste contact van de 2 vloeibare componenten tot de tijd dat het niet meer de gieten is), van maar 2,5 minuut. Axson heeft 3,5. Met kleurstof en Sun Devil erin wordt dat nog wat verlengd, gokje: 3,5-4 voor Alumilite en 4,5-5 voor Axson.
Korte pot life is uitstekend voor machine-loos gieten: snelle harding betekent minder tijd om te reageren met vochtige lucht, en dus minder bubbels.
Echter, als je het spul na het gieten nog in een drukvat moet zetten, dat drukvat dicht moet doen en onder druk brengen, moet je wel verdraaid snel handelen.
Dus, als de uiteindelijke hars van mijn keuze te snel is, moet ik alsnog naar een andere, tragere op zoek.
De reserve die ik momenteel op het oog heb voor dat geval is Task 9. Die heeft een pot life van 7 minuten (en doet er dan een uur over om volledig hard te worden). Ik heb alleen wel het vermoeden dat ook deze als een idioot vergeelt, want alle semi-transparante harsen schijnen daar last van te hebben.
En hij is nog duur ook (maar gelukkig wel in Nederland te krijgen, dus in ieder geval geen importheffing of hoge verzendkosten).
...Maar eerst die compressor, en dan beslissen welke van de twee huidige harsen ik het liefst wil gebruiken. En die dan opnieuw aanschaffen, want de restjes die ik nog heb zijn inmiddels wel over hun houdbaarheidsdatum...
Het anti-UV spulletje, Sun devil, lijkt inderdaad wel te helpen, maar niet zoveel als ik had gehoopt.
De Artificina hars is nu definitief afgekeurd: Behalve irritante flessen, een hoge prijs en een waardeloze houdbaarheid vergeelt het ook nog sneller dan enig andere hars. Met of zonder Sun Devil.
Wat betreft vergeling is Alumilite nog steeds de duidelijke winnaar... Maarrr de Sun Devil hélpt de Axson hars wel, en ik ben er nog steeds vrij dol op: Het is het langst houdbaar, het goedkoopst, en het voelt gewoon zo fijn aan als het hard is... De Alumilite voelt "plasticiger", hoewel ze ongeveer dezelfde hardheid hebben (Alumilite is zelfs íétsje harder).
Axson is ook een tikje transparant, wat wel erg mooi is. Maar ja, je moet natuurlijk niet na een paar jaar een vies bruingelige pop hebben in plaats van een witte...
Ik zou nog andere hars kunnen proberen, maar na bijna 2 jaar gieten betwijfel ik ten zeerste of er wel iets beters bestaat dan deze twee. Ze zijn allebei goed te kleuren, relatief bubbelloos en superdun (=goed detail).
Dus... De keus is nu als volgt:
Ga ik voor de dure hars, die minder prettig voelt, maar wel langer zijn kleur behoudt... Of ga ik voor de goedkope hars, die heel prettig voelt maar wel snel vergeelt?
De Dolliverse-Neva (Axson) die nu al enkele maanden in de schaduw op de schouw zit vertoont geen enkel teken van vergeling, maar de headcap die ik vorige zomer in de vensterbank heb gelegd is bijna lichtbruin. Terwijl z'n collega in Alumilite slechts off-white is geworden.
Dillemma dillemma
Nog een ander probleem dat straks om de hoek komt kijken: Drukgieten.
De Alumilite heeft een heel korte "pot life" (= de tijd tussen het eerste contact van de 2 vloeibare componenten tot de tijd dat het niet meer de gieten is), van maar 2,5 minuut. Axson heeft 3,5. Met kleurstof en Sun Devil erin wordt dat nog wat verlengd, gokje: 3,5-4 voor Alumilite en 4,5-5 voor Axson.
Korte pot life is uitstekend voor machine-loos gieten: snelle harding betekent minder tijd om te reageren met vochtige lucht, en dus minder bubbels.
Echter, als je het spul na het gieten nog in een drukvat moet zetten, dat drukvat dicht moet doen en onder druk brengen, moet je wel verdraaid snel handelen.
Dus, als de uiteindelijke hars van mijn keuze te snel is, moet ik alsnog naar een andere, tragere op zoek.
De reserve die ik momenteel op het oog heb voor dat geval is Task 9. Die heeft een pot life van 7 minuten (en doet er dan een uur over om volledig hard te worden). Ik heb alleen wel het vermoeden dat ook deze als een idioot vergeelt, want alle semi-transparante harsen schijnen daar last van te hebben.
En hij is nog duur ook (maar gelukkig wel in Nederland te krijgen, dus in ieder geval geen importheffing of hoge verzendkosten).
...Maar eerst die compressor, en dan beslissen welke van de twee huidige harsen ik het liefst wil gebruiken. En die dan opnieuw aanschaffen, want de restjes die ik nog heb zijn inmiddels wel over hun houdbaarheidsdatum...
I am a teller or stories, and a weaver of dreams. I can dance, sing, and in the right weather I can stand on my head.
Zo dan, het heeft even mogen duren maar ik ben er weer!
Na de laatste update van bijna een half jaar geleden was ik zo ongelofelijk gaar dat ik Seraphim/Neva een paar maanden bijna helemaal heb laten liggen. Teveel "wat-alzen" na zoveel gezeik, en te weinig geld.
Maarrr... Dat wil niet zeggen dat er niet wat knopen doorgehakt en mijlpalen bereikt zijn.
Als eerste: het resultaat van de UV-test.
Ik had van alle drie mogelijke harsen 4 varianten proefstukjes gegoten: Met kleur, zonder kleur, met kleur en UV-bescherming, zonder kleur en UV-bescherming... En dat hele zwikje een half jaar in de vensterbank laten liggen.
Die proefstukjes hebben inmiddels "maximale vergeling" bereikt, d.w.z. ik heb de laatste 2 maanden geen significante kleurverschillen waar kunnen nemen. Dit zijn junk casts, allemaal gegoten met oude hars met een heleboel bubbels en vlokken, maar het gaat nu even niet om de bubbeligheid, maar om hoever een pop in deze combinatie gegoten uiteindelijk zou zijn verkleurd.
De combi's met hoofdje zijn met anti-UV spul gegoten (Sun Devil), de onderdelen daaronder (alleen oortjes) niet.
Van links naar rechts: Artificina kleur, Articifina puur, Alumilite kleur, Alumilite puur, Axson kleur, Axson puur.
De binnenkant van de hoofdjes en oortjes hebben geen zon gezien, en vormen dus de referentie voor hoe de kleur er aanvankelijk uit zag:
Nog een vergelijking, oortjes met (links) en zonder (rechts) Sun Devil, met binnenkant hoofdje als ijkpunt:
Bizar, niet? Er valt geen duidelijk "betere" hars aan te duiden: de reacties verschillen enorm per combinatie.
Artificina lijkt het meest profijt te hebben van Sun Devil, maar ook met die bescherming vergeelt de blanco variant behoorlijk... Het verschil met het onbeschermde oor is echt enorm, maar dat verschil is lang niet zo extreem bij de gekleurde variant. Ook de beschermde, blanco variant van Artificina is echter nog steeds veel meer vergeeld dan Alumilite, wat bizar genoeg blijkt te verbleken. :/ De arme Axson is, ook met Sun Devil, helaas compleet ongeschikt voor sneeuwvossen. De gekleurde variant is nog net van een acceptabel vergelingslevel, maar de winnaars zijn overduidelijk...
Artificina voor Seraphim, en Alumilite voor Neva, beide met Sun Devil:
Eveneens in de categorie hars:
Mede als gevolg van deze tests heb ik besloten dan toch maar professioneel te gaan en heb ein-de-lijk een compressor en drukvat aangeschaft voor drukgieten.
Het kan hierdoor zijn dat ik mijn mallen moet hermaken (die zijn er nu niet op berekend en gaan mogelijk vervormen), maar ook de eerste Neva (destijds op Dolliverse, eerste gehele gietsel, in Axson en bedoeld als voorbeeld voor verkoop -en toen liep de zaak in het honderd) blijkt bij nadere inspectie toch best wel luchtbelletjes te bevatten. En dat was met een nieuwe, ongeopende tank hars, vochtvrij materiaal, verwarmde, gepoedere mallen en alles. Dus... Ik ontkom er niet aan. Met het Nederlandse zeeklimaat moet je gewoon drukgieten. Of alleen gieten bij super droog weer enorm mazzel hebben (en we hebben reeds meerdere malen geconstateerd dat ik dat niet heb).
Het was even zoeken (en sparen!) naar een goede compressor, want de meeste maken een enorme herrie, of zijn niet sterk genoeg, of waanzinnig duur... Maar ik heb er 1. Hij heeft het formaat van een flinke wasmachine, maar bromt niet harder dan een oude koelkast: wat toch wel erg fijn is aangezien ik a) goede oren heb en dat graag zo houd en b) dit ding in een woonwijk opereer.
Dit bakbeest krijgt zijn tank (van zo'n 25 liter- zelfde inhoud als mijn drukvat) binnen een halve minuut op 3 bar: de luchtdruk nodig om het ontstaan van vochtbelletjes te voorkomen.
Ik moet er nog een extra kraantje met vochtfilter tussen zetten, en een nieuwe ring vinden/maken voor het drukvat (dat is nogal oud), maar beide onderdelen werken. Als het goed is kan ik straks de tank van de compressor vullen, mijn onderdelen gieten, en dan snel de mallen in het drukvat plaatsen, dichtdoen en de kraan openzetten: Vlam, 3 bar. Dit is hoe de professionals het allemaal klaar spelen, zeggen ze... Als er nou toch nog ergens een geheim trucje is waarvan in niet op de hoogte ben zoek ik persoonlijk 1 van die you-tubers of bloggers op en bind ze vast in de kelder tot ze alles prijsgeven.
En over trucjes: Ik liep stomtoevallig tegen een ongebruikelijke manier van hars kleuren aan. Nou heb ik de nodige rare troep in hars geflikkerd (naast officiele vloeibare pigmenten o.a. inkt, gouache poeder, soft pastel schaafsel, zand en glitter), maar deze zag ik niet aankomen...
Op het 1 of andere model- en miniaturen forum (voor Warhammer figuurtjes enzo) hadden een paar mensen het over het kleuren van PU-hars met olieverf. Ik wist niet wat ik zag, want ik heb altijd gehoord dat PU en olie elkaar niet lief vinden: Iedere face-up nieuweling wordt gewaarschuwd vooral GEEN oliepastel of olieverf te gebruiken voor face-ups. Maar zo te zien werkte het. Echter, in de BJD-wereld wordt een standaard gehandhaafd die in geen enkele andere plastic-gerelateerde hobby nagestreefd wordt. Dus ik was sceptisch: Die figuurtjes zouden vast na verloop van tijd kleverig worden ofzoiets. Desondanks heb ik een oude arm mal opgediept die toch al op zijn eind was (niet zo'n ramp als het compleet niet uit blijkt te harden) en het geprobeerd.
Wat. De. Fuck.
Het werkt perfect. Het mengt iiiiiietsje lastiger omdat het minder vloeibaar is, maar met een beetje aandacht lost het verbluffend goed op, en wat er aan residu onderin het mengbakje overblijft is vergelijkbaar met dat van officiële plasticpigmenten (dat laatste restje onderin moet je altijd voor uitkijken: kans op rare donkerder gekleurde swirls in je gietsel).
Deze armpjes hebben bijna even lang in de vensterbank gelegen als de testhoofdjes en -oortjes, en er is tot nu toe helemaal niks raars aan: vergelijkbare vergeling met hun officieel gekleurde collega's, geen vlekken, geen brosse randjes, geen kleffe grip... Niks noppes nada.
Ik heb er vorige week een witte doek keihard tegenaan gewreven, en de doek is nog helemaal schoon (nouja, misschien een paar stofjes). Verbluffend. En fantastisch, want Seraphim's kleur constant houden was altijd al een grote valkuil: ze heeft geen standaard menselijke huidskleur. Sommige merken verkopen wel verschillende gradaties roze en bruin, maar een echt roestbruin heb ik nergens kunnen vinden, en was ook 1 van de redenen dat ik haar zelf wilde gieten in plaats van naar een casting company te sturen: Voor je de gewenste kleur hebt ben je 5 heen-en-weer pakketjes naar China verder.
Zelf mengen was een crime: "één drup rood, anderhalve drup geel, een halve drup groe- OH SHIT dat was teveel!!"
Dat alle harsen olieverf als kleuring accepteren betekent dat ik gewoon een tube standaardkleur kan kopen, die ook nog eens langer goed blijft dan gewone pigmenten (want: kan tegen vocht). En dat maakt het constant houden van de huidskleur toch wel een heel stuk makkelijker!
Laatste update voor nu: mijn vriend en ik hebben een huis gekocht. Hij treint al twee jaar steeds op en neer naar Amersfoort (en soms Zwolle) vanuit Enschede, en morgen tekenen we eindelijk het contract voor een huis in Deventer. Dus de komende weken zal het vossenwerk nog wel weer even stilstaan, maar daarna.. Heb ik zowaar een werkkamer. Een echte. Met daglicht. En frisse lucht! Geen zolder meer, en de compressor kan in de bijkeuken (=geen trap op. Het ding weegt meer dan onze koelkast). En er is een tuin. Waar ik foto's kan maken. En een houten veranda met afdak: in alle ruimte MSC sprayen, in plaats van in de bocht op het balkon. Yay!
Na de laatste update van bijna een half jaar geleden was ik zo ongelofelijk gaar dat ik Seraphim/Neva een paar maanden bijna helemaal heb laten liggen. Teveel "wat-alzen" na zoveel gezeik, en te weinig geld.
Maarrr... Dat wil niet zeggen dat er niet wat knopen doorgehakt en mijlpalen bereikt zijn.
Als eerste: het resultaat van de UV-test.
Ik had van alle drie mogelijke harsen 4 varianten proefstukjes gegoten: Met kleur, zonder kleur, met kleur en UV-bescherming, zonder kleur en UV-bescherming... En dat hele zwikje een half jaar in de vensterbank laten liggen.
Die proefstukjes hebben inmiddels "maximale vergeling" bereikt, d.w.z. ik heb de laatste 2 maanden geen significante kleurverschillen waar kunnen nemen. Dit zijn junk casts, allemaal gegoten met oude hars met een heleboel bubbels en vlokken, maar het gaat nu even niet om de bubbeligheid, maar om hoever een pop in deze combinatie gegoten uiteindelijk zou zijn verkleurd.
De combi's met hoofdje zijn met anti-UV spul gegoten (Sun Devil), de onderdelen daaronder (alleen oortjes) niet.
Van links naar rechts: Artificina kleur, Articifina puur, Alumilite kleur, Alumilite puur, Axson kleur, Axson puur.
De binnenkant van de hoofdjes en oortjes hebben geen zon gezien, en vormen dus de referentie voor hoe de kleur er aanvankelijk uit zag:
Nog een vergelijking, oortjes met (links) en zonder (rechts) Sun Devil, met binnenkant hoofdje als ijkpunt:
Bizar, niet? Er valt geen duidelijk "betere" hars aan te duiden: de reacties verschillen enorm per combinatie.
Artificina lijkt het meest profijt te hebben van Sun Devil, maar ook met die bescherming vergeelt de blanco variant behoorlijk... Het verschil met het onbeschermde oor is echt enorm, maar dat verschil is lang niet zo extreem bij de gekleurde variant. Ook de beschermde, blanco variant van Artificina is echter nog steeds veel meer vergeeld dan Alumilite, wat bizar genoeg blijkt te verbleken. :/ De arme Axson is, ook met Sun Devil, helaas compleet ongeschikt voor sneeuwvossen. De gekleurde variant is nog net van een acceptabel vergelingslevel, maar de winnaars zijn overduidelijk...
Artificina voor Seraphim, en Alumilite voor Neva, beide met Sun Devil:
Eveneens in de categorie hars:
Mede als gevolg van deze tests heb ik besloten dan toch maar professioneel te gaan en heb ein-de-lijk een compressor en drukvat aangeschaft voor drukgieten.
Het kan hierdoor zijn dat ik mijn mallen moet hermaken (die zijn er nu niet op berekend en gaan mogelijk vervormen), maar ook de eerste Neva (destijds op Dolliverse, eerste gehele gietsel, in Axson en bedoeld als voorbeeld voor verkoop -en toen liep de zaak in het honderd) blijkt bij nadere inspectie toch best wel luchtbelletjes te bevatten. En dat was met een nieuwe, ongeopende tank hars, vochtvrij materiaal, verwarmde, gepoedere mallen en alles. Dus... Ik ontkom er niet aan. Met het Nederlandse zeeklimaat moet je gewoon drukgieten. Of alleen gieten bij super droog weer enorm mazzel hebben (en we hebben reeds meerdere malen geconstateerd dat ik dat niet heb).
Het was even zoeken (en sparen!) naar een goede compressor, want de meeste maken een enorme herrie, of zijn niet sterk genoeg, of waanzinnig duur... Maar ik heb er 1. Hij heeft het formaat van een flinke wasmachine, maar bromt niet harder dan een oude koelkast: wat toch wel erg fijn is aangezien ik a) goede oren heb en dat graag zo houd en b) dit ding in een woonwijk opereer.
Dit bakbeest krijgt zijn tank (van zo'n 25 liter- zelfde inhoud als mijn drukvat) binnen een halve minuut op 3 bar: de luchtdruk nodig om het ontstaan van vochtbelletjes te voorkomen.
Ik moet er nog een extra kraantje met vochtfilter tussen zetten, en een nieuwe ring vinden/maken voor het drukvat (dat is nogal oud), maar beide onderdelen werken. Als het goed is kan ik straks de tank van de compressor vullen, mijn onderdelen gieten, en dan snel de mallen in het drukvat plaatsen, dichtdoen en de kraan openzetten: Vlam, 3 bar. Dit is hoe de professionals het allemaal klaar spelen, zeggen ze... Als er nou toch nog ergens een geheim trucje is waarvan in niet op de hoogte ben zoek ik persoonlijk 1 van die you-tubers of bloggers op en bind ze vast in de kelder tot ze alles prijsgeven.
En over trucjes: Ik liep stomtoevallig tegen een ongebruikelijke manier van hars kleuren aan. Nou heb ik de nodige rare troep in hars geflikkerd (naast officiele vloeibare pigmenten o.a. inkt, gouache poeder, soft pastel schaafsel, zand en glitter), maar deze zag ik niet aankomen...
Op het 1 of andere model- en miniaturen forum (voor Warhammer figuurtjes enzo) hadden een paar mensen het over het kleuren van PU-hars met olieverf. Ik wist niet wat ik zag, want ik heb altijd gehoord dat PU en olie elkaar niet lief vinden: Iedere face-up nieuweling wordt gewaarschuwd vooral GEEN oliepastel of olieverf te gebruiken voor face-ups. Maar zo te zien werkte het. Echter, in de BJD-wereld wordt een standaard gehandhaafd die in geen enkele andere plastic-gerelateerde hobby nagestreefd wordt. Dus ik was sceptisch: Die figuurtjes zouden vast na verloop van tijd kleverig worden ofzoiets. Desondanks heb ik een oude arm mal opgediept die toch al op zijn eind was (niet zo'n ramp als het compleet niet uit blijkt te harden) en het geprobeerd.
Wat. De. Fuck.
Het werkt perfect. Het mengt iiiiiietsje lastiger omdat het minder vloeibaar is, maar met een beetje aandacht lost het verbluffend goed op, en wat er aan residu onderin het mengbakje overblijft is vergelijkbaar met dat van officiële plasticpigmenten (dat laatste restje onderin moet je altijd voor uitkijken: kans op rare donkerder gekleurde swirls in je gietsel).
Deze armpjes hebben bijna even lang in de vensterbank gelegen als de testhoofdjes en -oortjes, en er is tot nu toe helemaal niks raars aan: vergelijkbare vergeling met hun officieel gekleurde collega's, geen vlekken, geen brosse randjes, geen kleffe grip... Niks noppes nada.
Ik heb er vorige week een witte doek keihard tegenaan gewreven, en de doek is nog helemaal schoon (nouja, misschien een paar stofjes). Verbluffend. En fantastisch, want Seraphim's kleur constant houden was altijd al een grote valkuil: ze heeft geen standaard menselijke huidskleur. Sommige merken verkopen wel verschillende gradaties roze en bruin, maar een echt roestbruin heb ik nergens kunnen vinden, en was ook 1 van de redenen dat ik haar zelf wilde gieten in plaats van naar een casting company te sturen: Voor je de gewenste kleur hebt ben je 5 heen-en-weer pakketjes naar China verder.
Zelf mengen was een crime: "één drup rood, anderhalve drup geel, een halve drup groe- OH SHIT dat was teveel!!"
Dat alle harsen olieverf als kleuring accepteren betekent dat ik gewoon een tube standaardkleur kan kopen, die ook nog eens langer goed blijft dan gewone pigmenten (want: kan tegen vocht). En dat maakt het constant houden van de huidskleur toch wel een heel stuk makkelijker!
Laatste update voor nu: mijn vriend en ik hebben een huis gekocht. Hij treint al twee jaar steeds op en neer naar Amersfoort (en soms Zwolle) vanuit Enschede, en morgen tekenen we eindelijk het contract voor een huis in Deventer. Dus de komende weken zal het vossenwerk nog wel weer even stilstaan, maar daarna.. Heb ik zowaar een werkkamer. Een echte. Met daglicht. En frisse lucht! Geen zolder meer, en de compressor kan in de bijkeuken (=geen trap op. Het ding weegt meer dan onze koelkast). En er is een tuin. Waar ik foto's kan maken. En een houten veranda met afdak: in alle ruimte MSC sprayen, in plaats van in de bocht op het balkon. Yay!
Last edited by Puppit on 31 Aug 2015 19:12, edited 1 time in total.
I am a teller or stories, and a weaver of dreams. I can dance, sing, and in the right weather I can stand on my head.
-
- SD13
- Posts: 659
- Joined: 09 Oct 2013 23:35
Hey guys, guess what... I'm back!
Nieuw huis, nieuwe werkplaats, oud project (maar met enkele nieuwe aanpassingen, zoals betere heupen en een sterkere staartbevestiging).
Stay tuned!
Nieuw huis, nieuwe werkplaats, oud project (maar met enkele nieuwe aanpassingen, zoals betere heupen en een sterkere staartbevestiging).
Stay tuned!
I am a teller or stories, and a weaver of dreams. I can dance, sing, and in the right weather I can stand on my head.
-
- SD13
- Posts: 659
- Joined: 09 Oct 2013 23:35
Hey mensen, even een vraagje! Ik ben bezig Phim/Neva's nieuwe pelvis te fine-tunen, en wil de staartaanhechting wat geschulpte vacht geven, om de overgang van gladde plastic kont/rug naar furry staart niet zo abrupt te maken, en ik bedacht me iets...
Het is eigenlijk heel raar voor een halfvos met harige benen & staart (en oren, en kop) om dan wel haar op haar onderrug te hebben... En niet aan de voorkant.
Ik zit er dus over te denken om haar gebeeldhouwd schaamhaar te geven. Wat vinden jullie daarvan? Mochten mensen het niks vinden, is het vrij makkelijk weg te modden (gewoon een beetje schuren).
Het is eigenlijk heel raar voor een halfvos met harige benen & staart (en oren, en kop) om dan wel haar op haar onderrug te hebben... En niet aan de voorkant.
Ik zit er dus over te denken om haar gebeeldhouwd schaamhaar te geven. Wat vinden jullie daarvan? Mochten mensen het niks vinden, is het vrij makkelijk weg te modden (gewoon een beetje schuren).
I am a teller or stories, and a weaver of dreams. I can dance, sing, and in the right weather I can stand on my head.
Niet perse, ik kan de pelvis even inpakken in transparant plastic folie en daar een plukje op sculpten. Alleen heb ik momenteel nog geen goedgevormde ladyparts, alleen een indicatie van "hier ongeveer".Tis een beetje moeilijk voorstellen, maar ik denk niet dat het mooi is.
Maar een voorbeeld maken, zal wel erg veel werk zijn he?
I am a teller or stories, and a weaver of dreams. I can dance, sing, and in the right weather I can stand on my head.
Fotootjes van het nieuwe staartmechanisme (en de nieuwe kont, maar die hadden jullie al eerder gezien).
Oud staartmechanisme:
Aanvankelijk wilde ik een sterker systeem dan de gebruikelijke magneten, omdat ik weet hoeveel gedonder dat opleverde bij andere poppen. Vandaar dat ik voor een geschroefde staart ging. Echter, daar zaten ook de nodige nadelen aan:
1) kans op krassen van de kont met de schroef
2) kans op scheef indraaien
3) kans op teveel kracht zetten op wat toch een erg klein stukje boutje ingelijmd in een erg klein stukje plastic blijft
4) kans op mensen die denken "het blijft toch wel zitten" en de vos aan de staart op gaan tillen (wederom: het is maar een klein stukje plastic!)
5) kans op omvallen en losser draaien van de staart als je 'm omhoog of een beetje naar links zet
En
6) het is een pokkewerk die schroef recht in die wervelkolom te krijgen zonder het staartgewricht te slopen!
Ziehier het nieuwe mechanisme:
Een perfect passende "huls" voor de staart, door de hoek en pasvorm valt de staart er dus ook zonder magneten niet zomaar uit!
Een dikkere wand en andere hoek zorgen er ook voor dat ik sterkere magneten kan gebruiken, en de overgang van kont naar staart veel vloeiender en natuurlijker kan maken.
Een kruisvormig, afgerond slot betekent dat de staart niet gaat draaien/ omvallen als ermee gerommeld wordt, en toch makkelijk op z'n plek valt: De magneten trekken de staart bijna automatisch goed in het slot, hoewel ik zou aanraden even te kijken of je de kruisvorm goed hebt voor je de staart bevestigt: Dat scheelt slijtage aan het slot.
Het aanhechtigsgewrichtje wordt apart gegoten, de rest van de staart kan er dan aangeklikt worden met de tang die ik daarvoor heb. Vervolgens wordt dan de staarthoes + vulling eromheen gehesen en dichtgenaaid.
Oud staartmechanisme:
Aanvankelijk wilde ik een sterker systeem dan de gebruikelijke magneten, omdat ik weet hoeveel gedonder dat opleverde bij andere poppen. Vandaar dat ik voor een geschroefde staart ging. Echter, daar zaten ook de nodige nadelen aan:
1) kans op krassen van de kont met de schroef
2) kans op scheef indraaien
3) kans op teveel kracht zetten op wat toch een erg klein stukje boutje ingelijmd in een erg klein stukje plastic blijft
4) kans op mensen die denken "het blijft toch wel zitten" en de vos aan de staart op gaan tillen (wederom: het is maar een klein stukje plastic!)
5) kans op omvallen en losser draaien van de staart als je 'm omhoog of een beetje naar links zet
En
6) het is een pokkewerk die schroef recht in die wervelkolom te krijgen zonder het staartgewricht te slopen!
Ziehier het nieuwe mechanisme:
Een perfect passende "huls" voor de staart, door de hoek en pasvorm valt de staart er dus ook zonder magneten niet zomaar uit!
Een dikkere wand en andere hoek zorgen er ook voor dat ik sterkere magneten kan gebruiken, en de overgang van kont naar staart veel vloeiender en natuurlijker kan maken.
Een kruisvormig, afgerond slot betekent dat de staart niet gaat draaien/ omvallen als ermee gerommeld wordt, en toch makkelijk op z'n plek valt: De magneten trekken de staart bijna automatisch goed in het slot, hoewel ik zou aanraden even te kijken of je de kruisvorm goed hebt voor je de staart bevestigt: Dat scheelt slijtage aan het slot.
Het aanhechtigsgewrichtje wordt apart gegoten, de rest van de staart kan er dan aangeklikt worden met de tang die ik daarvoor heb. Vervolgens wordt dan de staarthoes + vulling eromheen gehesen en dichtgenaaid.
I am a teller or stories, and a weaver of dreams. I can dance, sing, and in the right weather I can stand on my head.
Kontigheid!
Vond dat het wel eens tijd was om te laten zien hoe het nieuwe achterste/ de nieuwe heupen/ nieuwe bovenbenen er ongeveer uit komen te zien...
Nog een beetje ruw, maar je kunt in ieder geval het verschil met het oude model zien.
Het lichaam is zo niet alleen beter in balans en daardoor beter te poseren, maar de algehele "lijn" is ook beter: Haar oude kont was eigenlijk te smal in verhouding met haar flinke voorgevel en sterke schouders. Om nog maar te zwijgen over de hoeveelheid been. En geen zorgen, ik bouw een trucje in waardoor de nieuwe benen zo mogelijk een nog verder "bereik" hebben dan de oude, ook al zijn ze meer ingesloten!
Vond dat het wel eens tijd was om te laten zien hoe het nieuwe achterste/ de nieuwe heupen/ nieuwe bovenbenen er ongeveer uit komen te zien...
Nog een beetje ruw, maar je kunt in ieder geval het verschil met het oude model zien.
Het lichaam is zo niet alleen beter in balans en daardoor beter te poseren, maar de algehele "lijn" is ook beter: Haar oude kont was eigenlijk te smal in verhouding met haar flinke voorgevel en sterke schouders. Om nog maar te zwijgen over de hoeveelheid been. En geen zorgen, ik bouw een trucje in waardoor de nieuwe benen zo mogelijk een nog verder "bereik" hebben dan de oude, ook al zijn ze meer ingesloten!
I am a teller or stories, and a weaver of dreams. I can dance, sing, and in the right weather I can stand on my head.
-
- SD13
- Posts: 659
- Joined: 09 Oct 2013 23:35
Who is online
Users browsing this forum: Ahrefs [Bot] and 1 guest