CD: Into the locker (RP-topic)

[Raichi]

Talka keek met wijd open ogen toen bekend werd gemaakt door Kayu dad Mauro de moordenaar was. Dit had hij nooit verwacht, zo'n klein jongetje, die mensen kon tillen en vermoorden? Bovendien was hij close met de Kapitein.
Sowieso snapte hij niet hoe iemand zo gek kan zijn andere te vermoorden, en onschuldige op te laten draaien. Als het aan Mauro lag was hijzelf dood geweest, en had hij de volgende dag gewoon doorgegaan met moorden.
Waar sloeg dit op?
Toch kreeg hij wel een beetje hoop van het nieuws. Stel dat het toch geen twee moordenaars waren, en maar eentje? Dan zou er nu niemand meer vermoord worden en konden ze veilig naar Afrika varen. Eindelijk een fijne gedachte, eentje die hij in tijden niet meer gehad heeft kunnen hebben, maar een glimlach zat er niet in. De kapitein was erg overstuur, zelf was hij ook geschokt en verbijsterd, maar verdrietig was hij niet voor de kleine jongen. De gedachtes dat ze samen speelde en praatte gaf hem zelfs rillingen over zijn lijf, dat hij gewoon doodleuk had zitten kletsen met een moordenaar! Met Kayu zou hij ook nooit meer een spelletje kunnen doen.
Hij liep naar de Kapitein en slikte, een beetje bang dat de ander ook tegen hem zou uitvallen. "Kan ik misschien iets voor u doen, Kapitein?"

Locatie: Dek
Praat met: Kayren

[Kayren]

Kayren negeerde Talka volkomen, hij had nu geen zin in het zogenaamde medeleven. Hij kon wel voor zichzelf zorgen. Hij stond op en liep langs Talka, hij negeerde de neiging om Talka een duw te geven, de jongen kon er ook niks aan doen dat Mauro nu dood was. Hij had immers op Ra gestemd.

Kayren liep naar het roer en voelde dat het schip weer in beweging kwam. Eindelijk, na zoveel dagen, begonnen de zeilen weer wind te vangen. Hij legde zijn hand op het stuurwiel en voelde de kracht van het schip weer.

"Gaan we weer, meisje?" vroeg Kayren zacht en hij zette zijn kapiteinshoed op. Nog even, nog een paar dagen en dan zouden ze een haven bereiken, hij moest nog even volhouden met dit gezelschap. Hij kwam langzaam weer tot rust en glimlachte een beetje. Wat maakte het ook uit, uiteindelijk zou toch iedereen dood gaan. Maar voor Mauro zou hij naar het Einde van de Wereld reizen, hij zou er alles aan doen om te zorgen dat de jongen veilig was.

Locatie: Bovendek
Praat met: niemand.

[Raichi]

Daden zeiden meer dan woorden, er was nu niks wat Talka kon doen. Even slaakte hij een zucht, eerlijk gezecht was hij opgelucht dat hij geen boze kapitein hoefde te stillen. Dat zou alleen maar ongemakkelijkheid bij hem brengen omdat hij dan ging piekeren of hij het wel goed deed.
Maar wat viel er nu te doen? Hij was inmiddels wel gewent aan alle emoties die er bij het lynchen en moorden aan te pas kwamen. Het was heftig als er weer een moord werd ontdekt, en vaak na de lynches had hij een rotgevoel en angst, maar nu voelde hij alleen maar leegte. Hij keek naar Ra en Akuma, het was voorbij, misschien. Zo ja, dan zouden ze het moeten bijleggen zodat de bootreis misschien nog enigszins optimistisch kan worden doorgezet.
Hij liep aarzelend op Ra af, bang dat de ander het hem niet zou vergeven of uit zou vallen. "Uhm.. Ra..?" hij hield zijn armen bij z'n borst en friemelde met z'n vingers. "Ik wou even sorry zeggen.. Daarnet dacht ik dat jij de moordenaar was, maar ik zat er naast" hij keek naar de grond en toen weer naar de andere jongen. "Athans, dat hoop ik. Het zou een beetje stom zijn als we de rest van de reis elkaar met afzien behandelen, ik bedoel, misschien kunnen we er nog wat leuks van maken?" een klein hoopvol glimlachje verscheen op z'n gezicht, hij dacht er al aan om nog een brief te schrijven aan zijn familie dat de moordenaar gepakt was!

Locatie: Dek
Praat met: Ra

[sdrassa]

Ra zat nog steeds wat chagrijnig bij zijn vislijn. Er was nu al twee keer op hem gestemd, door de mensen waarvan hij ooit dacht dat ze te vertrouwen waren.

Hij schrok toen hij achter zich een stem hoorde. Hij had helemaal niet gemerkt dat Talka naar hem toe was komen lopen. Hij lette maar vaag op wat de jongen zei, schijnbaar was het iets als een excuses voor stemmen ofzo maar Ra had het veel te druk met boos op zichzelf zijn om echt op te letten. 'Jaja, wat jij zegt.' Hij keek de jongen eens aan, hij leek best een beetje zielig zoals hij daar stond.
'Zeg Talka, wat zeg je ervan als we een val opzetten zodat degene die erin loopt aan z'n voeten aan de mast komt te hangen? Dit schip heeft wat humor nodig na de afgelopen dagen.' Hij keek Talka aan met een ondeugende twinkeling in z'n ogen en hoopte dat de jongen in zou stemmen. Het was lang geleden dat hij voor het laatst eens goed had gelachen.

Locatie: Dek
Praat met: Talka

[Raichi]

Ra gaf Talka wel de indruk dat hij hem vergeven had, en had voorgesteld een grap uit te halen. Op zich geen slecht idee, alleen de grap in kwestie was een beetje riskant. Inleven in anderen kon hij wel. "maar straks komt de kapitein ondersteboven te hangen, en hij is nu al zo prikkelbaar. O-of Kayu, straks maakt hij ons af voor de grap, hij heeft nu toch al de halve bemanning afgeslacht dus wij kunnen er ook wel bij.. En Akuma heeft misschien nog helende wonden, straks gaan ze open.."
Er leek een soort van rust te hebben gevallen over het schip, een zekere kalmte. Zeker nu er weer gewoon gekletst kon worden voelde Talka zich steeds veiliger. Hij ging naast de jongen zitten "We kunnen wel wat anders bedenken? Iets wat net zo grappig is maar minder ernstig." zijn blik wende af naar de blauwe lucht, er zat niemand in het kraaien nest op dit moment, dus mocht er land of andere schepen in zicht zijn wist niemand er van af. Toch kon het hem even niks schelen, nu was de tijd aangebroken om eindelijk weer een beetje plezier te maken. "Oh! We kunnen flesjes vullen met pis en zegge dat het bier is! Alleen zullen ze het verschil wel ruiken zodra ze het flesje openen... Dan moet eerst iedereen dronken genoeg zijn om het niet te merken hehe" dit grapje leek ook al onwaarschijnlijk om te verwezenlijken.
"Weet jij misschien nog een andere grap?"

Locatie: Dek
Praat met: Ra

[Kayren]

Kayren hield niet van grappen. Hij hield niet van mensen, niet van bloedvlekken op het dek, en niet van vrouwen. Punt gemaakt, vond hij. Die nacht sliep hij op dek. Hij wou... nee, kon... Mauro's lichaam niet zien nu en had dn ook liever dat er niemand in de buurt kwam van zijn kajuit. En dus sliep hij op het bovendek in een hangmat.

En hij kon het geschreeuw ook horen, hij hoorde de harde klap van een lichaam dat het dek raakte, gewikkel in de visdraden. Natuurlijk, de tweede moordenaar dulde geen achterblijvers. Die had zelfs zijn/haar medeplichtige verraden.

Kayren stond op en ging maar kijken. Met zijn voet duwde hij het hoopje mens om en wist het antwoord al. Ra. Ra's keel was doorgesneden met één van zijn eigen vislijnen en blijkbaar had de moordenaar het niet echt gehad op Ra's polsen. Die waren met een vislijn bij elkaar gebonden zodat hij zijn gezicht niet had kunnen beschermen. Zonde, dacht Kayren. Nu was Ra's gezicht bloederig en zijn neus stond wel heel erg scheef. Maar misschien was het maar goed dat zijn keel was doorgesneden voor hij was gevallen.

Hij trok het lichaam overeind en sneed met zijn mes de vislijn om Ra's polsen door. Ra kreeg, net als alle anderen, (met uitzondering van Mauro) een zeeman's graf.


De bel luidde en Kayren leunde tegen de reling terwijl Kayu de koers van het schip in de gaten hield.

"Er is weer iemand vemoord, maar dat weten jullie al." Kayren keek vol afschuw naar Akuma en Talka.


Ra is vermoord, hij was de cupido

Dit was de laatste deadline.
Akuma en Talka waren geliefden en hebben het spel gewonnen.
Akuma was de tweede weerwolf.