CD: Into the locker (RP-topic)

[Pete]

OOC: de brandende ton die bij Akuma was gevonden, lees maar ff terug ;p
---

Rembrandt gilde toen hij de scherpe klauwen over zijn gezicht voelde, en vloekte luid. 'Doe normaal! Wat bezielt je!' gromde hij, en duwde hem ruw van zich af. Hij proefde bloed op zijn lippen, die ineens in een brede glimlach krulden. Ra's aanval was meer dan genoeg bewijs voor zijn theorie dat het kleine wezentje de dader was. Waarom zou hij anders zomaar mensen aanvallen? Hij veegde het bloed van zijn gezicht, nog behoorlijk veel ondanks de oppervlakkige krassen. 'Dus je bent van een ander ras? Vind je ons mensen dan minderwaardig? Je meen 't...' Ondanks het overduidelijke bewijs voelde hij toch een steen in zijn maag landen toen hij zich realiseerde dat hij al twee stemmen tegen zich had... Hij keek op naar Temperance, en wou dat Kim er nog was om hem te troosten.

'Kayu...' Toen Rem de fliterige blik zag wist hij dat hij aan Kayren's broer ook weinig had. 'Ach. Zeg dat maar als ze nog een onschuldige vermoorden want zo begint het er wel naar uit te zien.' Nijdig dronk hij zijn beker weer leeg en vulde aan.

Lokatie: dek
Praat met: Ra en Kayu

[sdrassa]

Ra keek boos om zich heen. 'Is er nog iemand die mij een kind wil noemen?!' riep hij uitdagend naar zijn scheepsmaten. Toen er geen antwoord liep hij kwaad naar zijn vislijn. Hij wou alleen zijn. Hij wist dat zijn uitval ervoor zou zorgen dat er tegen hem gestemd zou worden, maar hij had zich niet in kunnen houden.
Een kind! Hij! De sterkste krijger van zijn stam! Uitgemaakt voor kind door een mens!
Aangekomen bij zijn vislijn zette hij zijn klauwen in het hout van het achterdek. Kayren zou niet blij zijn maar het kon hem niets meer schelen. Als hij gedood zou worden kon hij zich maar beter voorbereiden. Ra gespte zijn zwaard om, als de kapitein hem kwam halen zou hij voor een verrassing komen te staan. Ra zou niet zonder vechten ten onder gaan.

Lokatie: Achterdek (of hoe dat heet xD)
Praat met: Na zijn uitroep, niemand

[niniatiale]

Mauro keek naar wat er allemala om hem heen gebeurde. De stemmen op Rem en de beschuldiging van Ra. Hij moest toegeven dat in allebei wel wat zat.
Hij dacht na over hoe Rem gedaan had nadat Kim vermoord was. Hij was bijna gelijk boos geworden.Misschien had hij wel iets te verbergen en wilde hij daarom niet dat Temperance zou helpen met opruimen. En het had geleken of hij Ra probeerde uit te lokken net. Ra was flauwgevallen toen hij op het dek was gekomen. Hij kon zich moeilijk voorstellen waarom, als hij degene was die het gedaan had. Of Ra moest heel goed zijn in toneelspelen. Maar hij dacht van niet. Temperance had willen helpen met opruimen. Misschien.. Hij schude snel zijn hoofd en van Talka kon hij het zich al helemaal niet voorstellen. Hij zuchtte en haalde zijn hand door zijn haar. Hij keek om zich heen of hij Kayren zag. Maar hij wist dat die hem ook niet kon helpen.
Mauro liep naar Kayu en schraapte zijn keel. 'Mijn stem gaat ook naar Rembrandt.' Zei hij tegen Kayu. Hij trok zich snel weer terug en ging tegen de reling staan en keek naar de zee.

locatie: Dek
Praat met: Kayu
Stem: Rembrandt

[Starálfur]

Temperance keek geamuseerd toe. Iedereen was bang en daardoor gauw op te fokken. Er hoefde maar één klein dingetje gezegd te worden en de hele boel stond op z'n kop. Maar Ra reageerde wel heel erg overdreven, vond Temperance.
Ze trok een oude zakdoek uit haar zak en gaf die aan Rembrandt: "Hier, voor je gezicht." Ze glimlachte. Ze kon het zich amper voorstellen dat hij tot zulke dingen in staat was, al kon ze zich dat eerlijk gezegd van helemaal niemand hier voorstellen. Ze keek naar Ra die wegstormde, naar Mauro die zijn stem uitbracht. Misschien was hij de dader wel... De kinderen mochten er dan misschien wel onschuldig uitzien, je weet nooit hoe iemand echt is.
Ze dacht nog eens diep na en liep naar Kayu. "Ik stem op Ra. Hij is wel heel snel boos en toen Akuma werd aangevallen heb ik hem ook niet beneden gezien."

Locatie: Dek
Praat met: Rembrandt, dan Kayu
Stemt op: Ra

[Raichi]

Toen Rembrand hem en Temperance vroeg of hij al iemand verdacht schudde hij z'n hoofd. Het zat niet in hem om verwijten te maken of beschuldigingen, zijn persoonlijkheid was er te zacht voor. Hij dronk zijn bier op en voor hij het wist vlogen de beschuldigingen weer in het rond, ieder zijn eigen argumenten, maar het leek er op dat of Rembrand of Ra de schuld zou krijgen. Zelf zijn mond opentrekken deed hij niet, nee. Hij stond erbij en hij keek ernaar, maar langzaam begon hij door te krijgen dat door het snelle oordelen van iedereen hij als laatste over zou blijven. Alleen de gedachte al aan de stem hebben die de uiteindelijke doorslag zou geven gaf hem koude rillingen.
Ra was erg uitgevallen, ja, echter bewees dat in zijn ogen ook weinig. Zijn oudste broer was behoorlijk agressief, en toch hield hij van hem, dus het betekende niet meteen dat het ook een slecht persoon zou zijn. Het maakte hem echter wel verdacht in deze situatie.
Hij vond het maar moeilijk. Zou Rembrand echt zijn beste vriend vermoorden? Hij telde de stemmen op z'n vingers, 3 voor Rem, 2 voor Ra. Als hij dus op Ra zou stemmen, zouden ze dan allebei van kant worden gemaakt? Of moest iedereen dan opnieuw stemmen? De gedachte aan iemand ter dood veroordelen bracht een naar gevoel in z'n maag. Op dit schip blijven was een en al mentale marteling.

Hij rende naar Kayu "Meneer Kayu" een beetje angstig van zijn koude ogen, wetend dat hij degene was die uiteindelijk het vuile werk deed. Hij knipperde even, en schraapte toen zijn keel "Wat gebeurd er als er twee mensen even veel stemmen krijgen..?" zijn stem was zacht, hij wilde liever niet dat andere mensen hem hoorde en keek even vluchtig naar Rembrand en Ra, toen weer terug naar Kayu. Hij kon alleen maar hopen dat het antwoord positief was.

Locatie: Dek
Praat met: Kayu

[Kayren]

Kayu keek naar Talka. "Omdat Akuma aangewezen is als leider, telt haar stem als 1,5. Dus als het drie tegen drie staat, is degene op wie Akuma stemde alsnog het slachtoffer."

Locatie: Dek
Praat met: Talka.

[tha_queen_of_chaos]

Akuma zag hoe Ra tegen Rembrand uitviel. Ze gniffelde even ondanks haarzelf. Het was gewoon zo grappig te zien hoe dat kleine katachtige ventje Rembrand aanviel. Ze liep richting Ra en ging een beetje stijjf en ongemakkelijk naast hem zitten. ,, Dus..." zei ze zangerig terwijl ze over de zee uitkeek. Ze zette haar handen achter haar en liet de warme zon op haar gezicht stromen.

lokatieAchterdek
praat met Ra

[Pete]

Rembrandt zag hoe Akuma alsof er niets was gebeurd naar de reling liep, en wilde haar iets toebijten over hoe vrouwen op het schip dus wel ongeluk brachten, maar hield snel zijn mond. Dankbaar keek hij op naar Temperance, die zijn onschuld tenmiste wel geloofde, en naar Talka, die enorm in tweestrijd stond en keek alsof hij het liefst helemaal niet stemde. Kayu's blik lag al bij Akuma's decollete, dus daar had hij niet veel aan.

Snel ging hij naast Akuma staan, twijfelend of zijn woorden nog enig nut zouden hebben. 'Ehm... Aangezien je leider bent zou ik je graag vragen je stem nog eens te overwegen... A-als je wilt. Ik heb jou ook mijn vertrouwen gegeven bij het stemmen voor de leider, dus...' Hij kwam absoluut niet uit zijn woorden maar zijn groenbruine ogen stonden oprecht. Ondertussen kluwden de emoties in zijn mag verde samen nu hij naast het verdriet op Kim ook nog eens doodsbang was voor zijn eigen leven. En hoe Talka, Temperance, en de anderen zich zouden voelen als ze weer een onschuldige de dood in zouden jagen.

'Alsjeblieft,' zei hij als laatste woord.

Lokatie: dek
Praat met: Akuma

[tha_queen_of_chaos]

Akuma zag hoe Rembrand naast haar kwam zitten en haar smeekte om haar stem te weigeren. ,, Geef mij dan redenen waarom jij het niet gedaan kan hebben." zei ze. ,, Ra geloof ik niet. Je hebt aardig wat kracht nodig om mijn lichaam in de mast te hijzen en ondanks dat ik geloof in de kracht van Ra is hij door zijn lengte zwaar beperkt om mij in die mast te krijgen. Dit geld uiteraard dubbel voor Rembrand die breder en groter is dan mij. Ra zou dat niet kunnen." Ze draaide even naar Ra. ,, Niet beledigend bedoelt." zei ze. Daarna draaide ze zich weer naar Rembrand. ,, Dus kom maar met redenen waarom jij het niet gedaan kan hebben en kom niet met emotionele bullshit want dat is geen bewijs."

lokatie Dek
Praat met Rembrand

[Pete]

'Ik heb daar wel een goede verklaring voor...' snauwde Rembrandt. Als madame geen zin had in emotionele bullshit kon ze ook wel een koude schouder krijgen. Hij stak langzaam twee vingers op. 'Ik geloof dat er niet een, maar twee moordenaars zijn. Maar goed, zo te horen verspil ik mijn tijd bij je. Ga jullie gang. Ik ben tenminste de enige die met een beetje een theorie kwam in plaats van 'wie het minst verdacht is'. Zo te horen verdenk jij Ra juist het minst, dus waarom stem je niet op hem? Tsk...'

Hij liep weg, gaf op, zonder ook maar op antwoord te wachten. Zijn allergie voor hypocriete vrouwen begon weer op te spelen, en hij was niet van plan ook Mauro nog te smeken zijn stem te veranderen. Zijn angst was omgeslagen in een kil soort acceptatie. De kapitein had duidelijk geen zin hem te troosten en het hele schip begon zich tegen hem te keren. Ze zouden nog wel zien wie de moordenaar was als ze in de volgende nacht weer iemand kwijt zouden raken. Hij hoopte alleen oprecht dat het niet Temperance of een van de kinderen zou zijn.

Lokatie: ergens op het dek
Praat met: Akuma

[Selene-dark-Angel]

Scarlett was ook weer op dek verschenen, nadat ze door het schip was gaan zweven in de nacht. Ze zag Kim ook rondzweven.... Aha, de stukjes lichaam zijn van hem.
Scar zag alle commotie op het dek. Het was erg leuk om het als buitenstaander te kunnen bezichtigen.
Arme Ra, Hoewel hij erg schattig was, was het toch echt geen kind. Lekker puh, Rem.
Scar zweefde richting de ton met bier. Er stond nog een beker op... hmm, leuk.
Scar stootte de beker om, zodat er nog meer troep op het dek kwam. Vervolgens verplaatste ze zich naar Temperance, en sloeg haar hard in der gezicht. In ieder geval dat probeerde ze. Haar hand ging door het hoofd van Temp heen... een raar gevoel kwam opzetten in Scars hand... Hopelijk ook in het hoofd van Temp.
Damn, stomme trut. Ik kan haar niet eens slaan.

Locatie Ergens op het dek, bij Temperance

[Raichi]

Het nieuws van Kayu betekende dat zijn stem weer in het niet zou vallen. Eerst Scar, nu Rem, ze waren toch al ter dood gestemd. Talka geloofde in de onschuld van beiden, en was nieuwsgierig toen Rembrand naar Akuma liep. Hij ging wat dichterbij staan zodat hij mee kon luisteren. De woorden van Akuma kil maar logish. De man was fysiek in staat de aanval te hebben gedaan op haar, dit alleen was echter geen echte reden, dan zou iedereen die sterk genoeg was de moordenaar zijn. Maar dat deed er allemaal niet meer toe. Rembrand ging dood, hoe dan ook, stemmen had voor Talka weinig nut meer.
Bovendien had hij gezien dat men op dit schip na beschuldigt te worden de beschuldiging terug riep, dus was het veiliger met de meute mee te gaan. Hij liep teleurgesteld naar Kayu, gelovend in de onschuld van beide jongens, maar moest een beslissing maken. Hij fronste en sprak zachtjes "Ik stem met de leider mee.."
Was dit maar voorbij, maar als Rembrand gelijk had over meerdere moordenaars, dan zou mocht hij schuldig zijn binnenkort weer een dode vallen. Niemand op het schip was veilig, en het bier werkte niet half zo goed zijn emoties te stillen als de veel sterkere rum.

Locatie: Dek
Praat met: Kayu
Stemt op: Rembrand

[Kayren]

LYNCHPOST

De stemmen waren duidelijk, maar Kayu nam dit keer Rem niet mee naar het onderste ruim. Hij zette hem eerst tegen de grote mast, met zijn rug naar de overgebleven bemanningsleden.

“Wie durft het?” vroeg hij, uitdagend, en hij keek naar iedereen die op Rem had gestemd. “Wie is zeker genoeg van zijn stem om Rembrandt te straffen?” Hij haalde een zweep van zijn riem, een dik stuk touw als handvat en meerdere touwen aan het einde. “Wie?” vroeg hij nog eens voor hij de zweep neer liet komen op Rem’s rug. Een lange striem kleurde rood op de bleke huid.

Kayu wist precies wie Rem was. Het was Kayren’s keuze geweest, vlak na de eerste moord. Iemand die hij genoeg vertrouwde voor een taak dat juist een enorm risico met zich mee bracht. Kayu wachtte niet op antwoord van de bemanning en liet de zweep meerdere malen op Rem’s rug neerkomen. De striemen begonnen te bloeden, maar Kayu dacht niet meer aan Kayren’s regels. Er zat al bloed op het dek, het maakte toch al niet meer uit.

De metalen plaatjes van Kayren’s laarzen waren van ver te horen en de jonge kapitein keek naar wat Kayu deed. Het deed hem pijn om Rem zo te moeten behandelen.

“Kayu. Behandel hem zoals ieder ander.” Hij dacht even aan wat Kayu met Scar had gedaan, iets onmenselijks. Kayu raakte Rem’s riem en twee flesjes vielen op het houten dek. Eén met een heldere groene vloeistof, de andere met een zwarte vloeistof. Zonde, Rem had het nooit gebruikt.

“Yes, Captain,” antwoordde Kayu en hij pakte het flesje met de zwarte vloeistof. Hij greep ruw Rem’s kin vast zodat die zijn hoofd niet weg kon draaien en klikte het flesje open. Het stonk vreselijk, de geur verspreidde zich snel en Kayu wist dat een druppel al genoeg zou zijn om iemand te doden. Maar het was niet genoeg voor hem.

“Mondje open,” fluisterde hij met een kille blik in zijn ogen en hij hield Rem’s neus dicht. Snel keerde hij het flesje om in Rem’s mond en hoorde het sissen toen het gif zijn tong raakte. Rem gilde van de pijn en begon in Kayu’s greep te kronkelen. Het gif brandde hevig, het brandde in zijn keel, vele malen sterker dan de rum uit het ruim. Rem’s bloedvaten kleurden zwart terwijl het gif zich verspreidde door het lichaam.

Ze stonden nog bij de mast, Rem nu met zijn rug tegen de mast en Kayu haast tegen hem aan om hem in bedwang te houden. Haast abrupt liet hij hem los en Rem deed nog een paniekerige poging om het gif uit te spugen. Hij keek angstig op naar zijn kapitein, zijn geliefde kapitein die hem nu in de steek had gelaten. Met een klap zakte hij languit op dek en na nog wat gekronkel lag zijn lichaam helemaal stil.

Kayren knielde naast hem en drukte een kus op Rem’s wang. Hij negeerde de smerige geur van het gif en verplaatste zijn lippen naar Rem’s oor. Hij fluisterde iets, onhoorbaar voor de bemanning, hij had Rem nooit in de steek gelaten, maar had afstand moeten nemen vanwege gelijke behandeling. En om Rem niet verdacht te maken. Hij ging weer staan, keek om naar zijn bemanning met een blik van ‘ik geef het op’. Hij had weggekeken bij de marteling, hij kon niet naar zijn scheepsjongen… nee, hij schudde even zijn hoofd, …zijn geliefde Rem, kijken. En er was nog iemand die zijn hart bezat, zodra die dood zou gaan was hij alles kwijt waar hij om gaf.

“Rembrandt was geen moordenaar,” zei hij kil. “Ik had hem twee drankjes gegeven, één om iemand te redden, één om iemand te doden. Ik had gehoopt dat zodra hij doorhad wie de dader was, hij zijn drankjes kon gebruiken. Helaas.” Hij keek naar de grond en begon weg te lopen. “Geef hem de dood die hij verdiend.”

Kayu tilde Rem’s lichaam op en bond hem aan een plank. Hij veegde met zijn blouse wat van het gif van Rem’s lippen en sleepte de plank naar de reling. Ze hadden het eerder in het geheim gedaan met Scar’s lichaam, ook zij had een nette ‘begrafenis’ verdiend.

“Hierbij lever ik je lichaam over aan de diepte. Zoekend voor de wederopstanding van de ziel en de weg naar het eeuwige leven, alleen door de Heer. Amen.” Rem werd over de reling geduwd en Kayu keek hem even na voor hij zonder iets te zeggen de troep op ging ruimen.

*

*

*

Einde Lynchpost
Rembrandt was de HEKS.
*

*

*

DEADLINE VOOR DE NACHT: DONDERDAG 26 JANUARI 20:00

[Pete]

Het duurde even voor Rembrandt weer een soort 'leven' in zich voelde stromen - een koud, leeg soort bestaan dat hem aan dit schip zou binden tot de moordenaar was gevonden. Verslagen keek hij naar zijn handen, die niets konden aanraken, luisterde naar zijn schreeuw die niemand anders kon horen en slikte een traan weg die hij niet eens over zijn eigen wang voelde rollen. Hij had zijn kapitein zo erg teleurgesteld... Moedeloos draaide hij zich om, nog steeds met pijnlijk hart door Akuma, Ra's en uiteindelijk ook Talka's stem. Niets meer aan te doen... Gelukkig hoef ik niet meer om Kim's leven te vrezen, dacht hij cynisch, en sjokte langzaam over het dek terwijl zijn lichaam een fatsoenlijk zeemansgraf kreeg. Zover had Kayren het gelukkig nog wel gekregen, maar Rem voelde zich te verbitterd om de man te vergeven voor zijn optreden als echte kapitein.

Een sprankje hoop leefde in hem op toen hij realiseerde dat zijn eigen dood misschien betekende dat hij Kim weer kon zien! En Scar.. om haar zijn excuses aan te bieden. Snel rende hij over het dek, en vond de schimmige omtrekken van Kim inderdaad vlakbij de reling, op de plek waar ze normaal altijd zaten. 'Kim!' Een pleistertje op de wond, nu hij zijn beste vriend tenminste weer kon zien.

Lokatie: dek
Praat tegen: spook!Kim

[Lavender-Traces]

Hij kon niet toekijken hoe Rembrandt uiteindelijk het noodlot onderging. Iets ergers had hij zich niet kunnen voorstellen. Niet in staat de jongen te helpen leunde hij een soort van tegen de reling, zijn vaste plek aan dek met zijn blik op de zee gericht. In elk geval betekende dit dat Rembrandt niet meer mogelijke andere moorden hoefde te zien.

Hij knipperde verbaasd toen een bekende stem de relatieve stilte op het dek doorbrak en hij trok zijn blik weg in de richting waar deze vandaan kwam. Hij keek verbaasd toen hij Rembrandt op zich af zag rennen. “Rembrandt?”

Hij had niet verwacht dat ook z’n vriend als schim zou ronddwalen. Zeker niet na het zeemansgraf dat deze gegund was. Iets dat voor zijn restanten vrij lastig te realiseren was. Toch grijnsde hij, blij dat hij niet ‘alleen’ hoefde rond te dwalen op het schip. “Hoe krom het ook klinkt…blij je te zien..” Hij lachte zacht.

Locatie: Dek
Praat met: Spook!Rembrandt