CD: Into the locker (RP-topic)

[Kayren]

Kayren bladerde door de lijst met aanmeldingen voor de reis naar Afrika en hij zuchtte diep. Het was wel weer een apart groepje, maar hij moest het er maar mee doen. Hij stond op en trok zijn leren kapiteins jas aan. Een grote hoed met een bebloede witte veer sierde zijn hoofd en zijn lange haar was in een staart gebonden. Zodra hij het dek op stapte waren de metalen plaatjes onder zijn hakschoenen te horen, een kil getik dat over het hele piratenship te horen was.

Op het dek waren zijn mannen al hard aan het werk en hij keek goedkeurend naar de kade die in de verte verdween. Ze waren op weg, eindelijk, hij was na die paar dagen Londen wel weer zat. Hij hield van de stad, maar de zee was meer… mysterieuzer.

“Kapitein? De reis is berekend op drie maanden.” Kayu, de broer van Kayren, liep naar hem toe en praatte formeel tegen hem, ook al waren ze haast even belangrijk. Kayu was de stuurman en Kayren’s linker- en rechterhand. Hij voerde de rotklusjes uit terwijl Kayren toekeek.

“Mooi, dan zijn we op tijd voor de seizoensverandering.” Hij glimlachte en liep zijn kajuit weer in.


Weken gingen voorbij, maar het eten begon op te raken en het weer werd slechter, er was geen zuchtje wind. De bemanning begon behoorlijk uit te dunnen en het frustreerde de kapitein dat ze nergens aan konden meren voor fruit en zoet water. Ze moesten het doen met het water en scheepsbeschuit in de tonnen. Kayren haalde de overgebleven groep bij elkaar en sprak ze toe.

“Bemanning, er zijn wat nieuwe regels! Water en eten is schaars, ik wil dat we zuinig doen! Vanaf nu is het onderste ruim verboden terrein voor IEDEREEN! Ook de wapenkamer en de keuken mogen jullie niet in! Ik wil graag met dit overgebleven groepje Afrika nog kunnen bereiken, dus probeer ook elkaar niet op te eten!” grapte hij er achteraan in een poging de sfeer goed te houden.

Welkom op de Gravity Region, het beruchte piratenschip uit London.

Locatie: Bovendek
Praat met: Iedereen.

Eerste deadline: Donderdag 12 Januari 20:00

[tha_queen_of_chaos]

Akuma stond over de balustrade van de voorsteven. Zo voorover gebogen dat haar armen haar borsten verleidelijk tegen elkaar aanduwde en de mannen op het middendek een weelderig uitzicht haar boezem in hadden. Haar rokken waren aan de voorkant omhoog gebonden, haar blote onderbenen waren hierdoor zichtbaar. Het kenmerk van haar beroep: Prostituee.
Haar droom was ooit een courtesane in Venetië te worden, maar vooralsnog moest ze het met dit schip doen. Ach, ze was tenminste uit London. Genoeg klanten hier op het schip. Ze had al 2 mannen bediend tijdens het laden en de rest had allemaal aangegeven haar te komen bezoeken.
Ze luisterde naar de Kapitein. Het nadeel van het schip: Rantsoen, maar wellicht kon ze vragen of sommige mannen haar wilden betalen in voedsel en uiteraard rum.
Ze was blij met haar eigen hut waar ze haar diensten kon verlenen. De Kapitein had het nut van een hoer op het schip wel ingezien. Goed voor het moraal.
Ze draaide aan haar lange rode haren terwijl ze over het middendek keek.

Lokatie: Voorsteven
Praat met niemand

[Pete]

Rembrandt hoorde de bevelen van de kapitein, en schrok wakker uit het dutje dat hij stiekem tegen de reling was gaan doen. Met een geeuw hees hij zichzelf overeind en keek alsof hij druk bezig was geweest het dek te schrobben. Snel liep de jonge scheepsknaap naar een van zijn maten, de iets oudere Kim, en ging naast hem staan zodat het leek alsof hij vanaf het begin van Kayren's speech erbij was geweest. Maar de kapitein kende de jongen goed, hij was inmiddels als sinds zijn veertiende op dit schip aan het werk - vrij oud ng voor een scheepsknaap, en nu hij net zestien was kon Rembrandt niet wachten om eindelijk een vak te mogen leren. Hij aasde op chirurgijn, dat leek hem geniaal, maar de uiteindelijke beslissing lag natuurlijkt bij de kapitein - en de vraag was nog maar of die hem uberhaupt oud genoeg vond om uit scheepsknaap-dom te promoveren...

De woorden van Kapitein Kayren drongen pas na een tijdje tot hem door, net als zijn morbide grapje. Hij was duidelijk nog niet helemaal wakker, maar de tengere jongen had alwel zijn gevatheid teruggevonden.

'Kap'tein!' riep hij, gezicht besproet door de zon en lang, warrig bruin haar in een vlecht, 'mogen wij dan ook bier als het water schaars is?'

Lokatie: bovendek
Praat tegen: kapitein Kayren

[sdrassa]

Ra'Jiradh, of op het schip vaak afgekort tot Ra zat lekker dromerig zijn nagels te scherpen in het kraaiennest. Hij merkte dat er iets aan de hand was op het dek maar maakte zich er niet druk om. Er zou vanzelf iemand komen om hem af te lossen en dan kon hij wel vragen wat er aan de hand was.

Hij keek nog eens naar zijn nagels en besloot dat hij ze misschien toch nog een beetje bij moest vijlen. Weinig dingen waren zo verschrikkelijk als in een storm terecht komen met stompe nagels.

Lokatie: Kraaiennest
Praat met: Iedereen die zich in het kraaiennest waagt

[Selene-dark-Angel]

Scarlett, of makkelijker Scar, zat te luieren aan de zijkant van het schip (op een tonnetje ofzo).
Af en toe keek ze heimelijk naar Akuma op het voorsteven. "leuk en bijzonder dat er een hoer mee is op het schip" dacht ze, meermaals.

Kayren begon wat belangrijke verhaaltjes te houden "bla bla bla".
Maar toen Scar het woord "Rantsoen" hooorde was ze gelijk bij de les.
"Naja zeg, me een beetje op rantsoen zetten... en hoe moet ik mijn figuur dan behouden"
Ze was van plan de "Kapitein" te zeggen waar het op stond.... naja zeg... Rantsoen!

[b]Locatie[/b] Zijkant van schip, op weg naar Kayren
[b]Praat met[/b] nog niemand

[niniatiale]

Mauro keek met glimmende ogen naar de kapitein. Tot nu toe was de reis redelijk rustig verlopen. Maar nu zou het echt spannend worden. Hij was bij zijn ouders weggelopen en had gedreigd dat hij met een schip zou meegaan. Toen niemand hem had tegengehouden was hij gewoon gegaan.
Hij had trek maar wist dat er niks te eten zou zijn, tot de kapitein het zei. Zijn haar dat eerst in een staartje had gezeten was los geschoten en het waaide een beetje in zijn gezicht. Hij kreeg een pluk haar in zijn mond en kauwde er verveelt op. Hij zou er niet minder honger van krijgen. Maar misschien kon hij in ieder geval zijn lichaam voor de gek houden.
Voor zijn leeftijd was hij lang en door de groeispurt wat hij al slank geweest. Als ze ook nog op rantsoen moesten.
Hij keek naar de mensen die het samen met hem overleeft hadden en zuchtte. Hij hoopte dat ze snel in Afrika zouden zijn.

Locatie: Dek
Praat met: Niemand

[Lavender-Traces]

Kim liet zijn blik over de groep glijden. Inderdaad maar weinig die nog over waren. Maar hij liet dit hem niet afschrikken. Hij was nog jong en gezond. Het avontuur en de moeilijke momenten die dit meebracht lokten hem nu eenmaal.

Kim knipperde even verbaasd toen hij de jonge Rembrandt naast zich zag opduiken terwijl de kapitein inmiddels allang begonnen was met zijn speech. Hij lachte stilletjes, schudde zijn hoofd licht. Typisch om ongezien ertussen te kruipen. Kayren’s woorden amuseerden hem wel. Hij kon dat soort grapjes wel waarderen. Hij verbeet zijn tong echter bij Rembrandt’s opmerking, te nieuwsgierig naar het antwoord.

Locatie: Bovendek(?)
Praat met: Niemand.

[Starálfur]

Temperance had achteraan de groep mensen staan luisteren naar de kapitein. Het verbaasde haar niets dat ze zuinig moesten gaan doen met het weinige eten en water dat er nog was. Ze waren al een paar weken onderweg en hadden nog nergens kunnen aanmeren. Eens zien hoeveel leden van de bemanning er nog over waren als ze eindelijk een haven hadden gevonden.
Ze draaide zich om en begon richting de mast te lopen. Het was haar beurt om Ra af te lossen en in het kraaiennest te zitten. Langzaam klom ze omhoog, de touwen schuurden in haar handen. Eenmaal boven knikte ze naar Ra.
'De kapitein heeft wat nieuwe regels opgesteld. De wapenkamer, keuken en het onderste ruim zijn verboden terrein en we worden op rantsoen gezet.' Ze leunde over de balustrade en keek hoe de rest beneden weer rond begon te lopen.

Locatie: Kraaiennest
Praat met: Ra

[Raichi]

Dit was de eerste keer dat Talka meeging met een schip, met zijn 15 jaar en zonder ervaring had hij in de eerste plaats dikke mazzel dat hij mee mocht als scheepsjongen.
In het begin was het wel vermoeiend, de s' nachts woeste golven, genadeloze wind, harde werken, maar uiteindelijk wende het wel. Spijt had hij in ieder geval nog niet, dit bracht hem een heel stuk dichter bij zijn droom. Om met draken te werken moest je hard zijn, zo'n beetje het tegenovergestelde van zijn persoonlijkheid, dus dit zou goed staan op zijn CV.

De weken gingen voorbij, en net toen hij op het punt stond overboord te plassen begon de kapitein met een kleine toespraak. Hij besloot toch maar z'n persoonlijke lading te lossen, iedereen had toch de aandacht op de kapitein, en zelf kon hij makkelijk meeluisteren.
Eenmaal klaar deed hij vlug zijn gulp weer dicht, liep naar zijn mede scheepsjongens, en fronste naïef "Dat elkaar op eten... dat was een grapje toch..?"
Dat kannibalisme net zo onacceptabel is op zee als aan land wist hij niet, en ook al zat hij nu lange tijd op zee met de bemanning, waren de scheepsjongens haast de enige met wie hij regelmatig sociaal was.

Locatie: Dek
Praat met: mede scheepsjongens/matrozen

[Kayren]

Kayren keek nonchalant naar Rem en zuchtte diep. Hij kon ook niet anders verwachten van de man.

"Nee. Zoveel hebben we niet aan boord. Ik kan wel zorgen dat jullie elke avond rum kunnen krijgen, daar hebben we nog genoeg van. We moeten zuinig aan doen tot er weer wind is."
Hij trok zijn hoed wat over zijn ogen en keek even naar Scar die naar hem toe liep. Hij negeerde het maar en keek naar de anderen. Ra en Temparance waren hard aan het werk terwijl de rest eigenlijk maar een beetje luierden. Hij vond dat eigenlijk niet eens zo erg, veel anders konden ze toch niet echt.

Locatie: Bovendek
Praat met: Rem

[Pete]

'Ah... dank u, Kapitein.'
Rembrandt trok een gezicht, maar wist dat rum altijd beter was dan water wat te lang in de zon had gestaan. Zijn blik gleed af naar Talka, die net iets jonger dan hem was en zich afvroeg of de kapitein een grapje maakte. Rem lachte; hij kende de kapitein, en wist dat dit soort grapjes wel vaker gemaakt zouden worden maar dat hij het aan de andere kant ook echt meende...

Hij stootte Kim aan. 'Ooit in Afrika geweest? Het lijkt me gaaf!' Zijn ogen schitterden als hij aan het avontuur dacht dan hen te wachten stond. Zonder op antwoord te wachten, alsof hij afgeleid was door iets dat de kapitein had gezegd, rende hij over het dek. 'Kayren!' Hij wilde dolgraag weten of hij binnenkort al meer taken op zich mocht nemen...

Lokatie: bovendek
Praat tegen: Kim, dan Kayren

[Lavender-Traces]

Kim grijnsde om Rembrandt's enthousiasme en schudde nog eens lachend het hoofd. Typisch van het kind om eerst een vraag te stellen om vervolgens er van weg te hollen. Maar hij kon er niet mee zitten. Nu de speech over was restte hem eigenlijk.... niets meer. Wat was het leven toch slecht. Zijn blik gleed even naar Akuma. Misschien dat hij net zo goed zichzelf kon vermaken met wat flirten. Het was niet dat hij de vrouw in kwestie begeerde, maar van nature kon hij een goede flirt niet laten.

Locatie: Bovendek
Praat: Nog steeds niemand.

[Selene-dark-Angel]

Scar liep recht op Kayren af, met een wiegende boezem.
"He, Kayren... Uhm, Kapitein? Hé, let ff op ja, negeer me niet...."
Scar dacht bij zichzelf: "naja, mij negeren... en misschien was mijn begroeting niet zo vlekkeloos..."
Scar kwam dichter bij Kayren. Ze tikte hem op z'n schouder.
"Hé, Kapitein, hoe bedoel je Rantsoen!? Ik heb mijn dagelijkse portie eten en drinken nodig. hoe moet ik anders mijn voluptueuze figuur behouden? En ook mijn drank, om de avonden met deze mannen hier door te komen..."
Scar staarde met felle ogen naar Kayren.

Locatie Bovendek
Praat met Kayren

[Kayren]

Kayren draaide zich om naar het meisje en keek haar verbaasd aan.
"Sorry?" vroeg hij op een dreigende toon. Hoe durfde dit meisje hem zo aan te spreken. "Heb je zin in een nachtje in de cel?" vroeg hij rustig, hij liet zich niet op de kast jagen door dit meisje.
"Eén! Ik ben de kapitein, je behandelt mij met respect of het wordt een enkele reis naar Jones' locker! Twee! Ik bepaal de regels! Ik wil dat iedereen het overleefd, dus jammer dan voor je figuur."
'Hoe durft dit meisje zo tegen me te praten?!' dacht hij gefrustreerd.

Locatie: bovendek
Praat met/schreeuwt tegen: Scar.

[niniatiale]

Mauro keek op toen hij een stem in de buurt hoorde. Een jongen van een jaar of drie ouder dan hij. Hij grinnikte zachtjes.
'Nee, dat was geen grapje, als er echt geen eten meer is, dan zullen we elkaar moeten opeten.' Hij probeerde zijn gezicht serieus te houden.
De jongen leek vrij naïef dus misschien zou hij hem wel geloven.
'Je kan er dus maar beter voor zorgen dat je sneller bent dan de rest van ons..' Hij bestudeerde het gezicht van de andere jongen nog even en barstte toen in lachen uit.
'Grapje joh, zelfs hier wordt er niet echt aan cannibalisme gedaan.. tenzij..' hij knipoogte plagend.

Locatie: Dek
Praat met: Talka